Wè hebbe we toch un drugt gehad in Mijrt. Man, man. Es ik ‘r aón truug denk krijg ik spontaón dorst. Naódè de bospaój in februaóri nog aón de natte kaant ware hebbe we allinnig mar drugt gehad. De meense die dees veurjaór naór Spanje of Portugal trokke veur mooi weer hebbe veul pech gehad. Al wetter aón rijgen te vijne waar ies in zuid Spanje of Portugal gevalle. Hoewel, veur men bestaót ‘r gin kwaój weer. Kwaój kleer, die bestaón wel.
Mar nou ’t al weke lang zo dreug ies mee redelijk wè wijnd, ies ’t bos gortdreug geworre. Alle bospaój zen veraanderd in stuifzaand en ’t stuifzaand ies inne woestijn geworre. ’t Ies nie veur niks dè ze volop waórschuwe veur bosbraand. D’r zen zelfs al op verschillende plekke bosbraande gewiest. Op de Veluwe geldt al ’n rookverbod tot naó de zomer. Of dè iets helpt waóg ik te betwijfele. Veural omdè d’r inmiddels ók volop bos ies plat gezaógd. Kek mar ies ten noorde van Loon op Zaand en vanaf de Pessert richting ’t kanaól en de Fellenoord. Desse die boom weg zaóge ies op zich gin probleem, mar desse alle hakhout laóte ligge om te verdorre, dè ies wel ’n probleem denk. Es daór ooit braand in valt dan ies ’t inne grote fakkel. Dan wor al ’t ongedierte detter in woont lijvendig gerosterd.
En de speciaóle bosbrandweer dieter vrúger waar, kenne ze ók allang nie meer. Alle lokaóle brandweer korpse motte ’t saóme mar oplosse ester bosbraand gemeld wordt. Mijn vaóder waar ók bij de vrijwillige bosbrandweer. Net es haóst alle lokaóle boere en tuinders rond d’n duin. Die ware aaltij snel paraót ester wè gaónde waar. ’t Ies nie vur niks dè oons vaóder aaltij gijre stókte. Deur ’t jaór verzaómelde we bij oons thuis alle afvalhout van boompaóle en boonstaóke van de kewekerij. Al dè afvalhout wier in nun wal bij mekaór gereje en op oudjaór opgestókt. Dè dee oons vaóder aaltij zelf. Ik denk omdettie zelf gijre stókte.
Mar ester bosbraand waar dan wiere wij aaltij opgetrommeld. Ik weet ’t nog goed. ’t Moet begin juni 1978 gewiest zen. Ik waar dè veurjaór geslaógd veur de MTS en moes op n’n dag mun diploma op gaón haóle in Tilburg. Laót ‘r nou net dieje meirrige n’n grootte bosbraand gemeld worre aachter de Roestelberg. Omdè de brandweer d’r mee d’r blusauto’s nie bij kon kome, wiere wij d’r bij geroepe. Ik mee de tractor en ’n platte kar vol mee brandweerlui d’n duin in. Telkens op en neer mee materiaól en extra volk.
Tuussendeur zij ik efkes bij Jan van Eeuwijk binne gelope, van café de Roestelberg en heb oons moeder gebeld. Mam, wildegij de school afbelle dè ik gin diploma kan kome haóle want dieje braand dè gaót nog wel efkes dure.
Aón ’t eind van d’n dag toen oons pa en ik wir thuis kwame stonke oons kleer nog naór d’n braand. Alles in de wasmaand en wij uitgebreid onder d’n douche. Toen ik mee ’n kopke thee aón de botterhamme zaat besefte ik ’t pas. Wel geslaógd veur de MTS mar gin diploma.
Jan Sprangers