Omdat ik niet op de verjaardag van mijn tante kon komen, ben ik daar de volgende dag naar toe gegaan. Het eerst wat ze aan mij vroeg, nog voor dat ik ging zitten, was of mijn geheugen nog goed is. "Natuurlijk tante, maar ik kon gisteren niet komen, ik ben een paar dagen weg geweest."
"Ach, het is ook niet zo erg als je geheugen je wel eens in de steek laat", antwoordde ze. "Het voordeel daarvan is dat je dezelfde goede en leuke dingen dan nog eens weer, voor het eerst beleeft. Aan de andere kant is je geheugen een soort allemansvriend, het laat je soms wel eens in de steek als je hem nodig hebt. Ik kan daar wel over klagen, maar daar schiet ik niks mee op, want klagen is eigenlijk water geven aan het onkruid in je leven. Zal ik koffie voor je zetten en als je zin hebt, ik heb ook nog een stukje taart over van gisteren."
"Lekker”, antwoordde ik haar, terwijl ze naar de keuken liep.
Ik keek eens rond en zag op het dressoir drie dezelfde kamerplanten staan in drie dezelfde bloempotten, in drie dezelfde kleuren en allemaal van dezelfde grootte. Toen ze even later, met een dienblad met koffie en een stukje taart, de kamer in kwam, vroeg ik haar of ze een voorkeur had voor een bepaalde kamerplant. "Ja, leuk he", zei ze. "Ik was telkens vergeten dat ik deze al gekocht had, dus heb ik daar drie keer plezier aan beleefd. Jongen, je weet dat ik een optimist ben, ik vul de kruiswoordpuzzels niet voor niets in met een balpen."
Ik vroeg aan haar of ze een leuke verjaardag had gehad, waarop ze antwoordde met: "Ach ja, visite in huis is altijd maar afwachten, met sommige ben ik blij als ze binnen komen en met andere ben ik weer blij als ze weggaan." Terwijl ze een kopje koffie voor mij inschonk en het stukje taart voor mij neerzette, zei ze:
"Alleen de kleinkinderen, de jeugd zal ik maar zeggen, die waren een beetje rumoerig en luidruchtig. Nu weet ik ook wel dat we vroeger, ook een jeugd van tegenwoordig hebben gehad, maar de jeugd van tegenwoordig is toch wel erg zelfstandig en luidruchtig. Tja, weet je wat het is, tieners zijn te oud om te doen wat kinderen doen en niet oud genoeg om te doen wat volwassenen doen", zei ze met een lach op haar gezicht. "Of ben je het daar niet mee eens?"
Ik stopte gauw een stukje taart in mijn mond om haar geen antwoord te hoeven geven. Nadat we samen nog een bakje koffie hadden gedronken ben ik weer huiswaarts gegaan. Alleen al voor al die aparte uitspraken, ga ik met plezier bij mijn tante op visite.
Jules Faber