Afgelope weekend waar ’t Elshoutse kermis. Ik weet nie of die nog goed bezocht wordt mar in menne jeugd waar dè aaltij groot fist. Ik, nog oons vrouw, kome uit Elshout mar we ware d’r alle weke te vijne. Bij pastoor Van Osch veural. Op zotterigge aóvond in de kerk. Zo leerde we veul Elshoutse meense kenne en daór waar ’t aaltij gezellig. En es ’t dan Elshoutse kermis wier dan waar dè alle jaóre ’t zelfde verhaól.
Mistal waar de kermis al enkel daóg op gang mar de officiële opening waar op zondag naó de hoogmies. Dan toge alle manne die heul ’t jaór de kermispot gespekt han naór d’n gekroonde’n Hoed. Dan moesse ze de kermispot uit gaón haóle veur moeder de vrouw en de keinder. En dè waar aaltij nogal ’n ritueel. De pot wier veur ’n groot deel meteen op gezope en tege de tijd dè d’n bojem in zicht kwaam toge ze pas op huis aón.
De keinder lage dan al d’n heule middag ongeduldig op de stoep te waachte op d’r kermisgeld vurdè ze op pad konde. Nie dè ze dan veul werk han, want zo groot waar d’n Elshoutse kermis nie. Mar ’t ging veural om de sfeer. Vrúger han ze nie zoveul om naór uit te kijke, mar de kermis waar één van de hoogtepunte van ’t jaór.
Urst naór de botsauto’s en de schiettent. De bukse waór ze mee schote deugde vur ginne meter want gé schoot haóst aaltij mis. Mar mistal prabeerde nun slimmerik bij ’t urste schot te kijke hoeveul de afwijking waar en welke kaant op. Dan konde mee oew twidde schot al aórdig in de richting kome. De stoere manne onder oons rammelde dan n’n keer flink op de kop van jut om te laóte zien hoe sterk ze ware.
Vur de klein kiendjes waar d’r aaltij wel nun draaimolen of mini bots waógetjes te vijne. En natuurlijk de snoeptent. Zuurstokke. Harde en zaagt kaneelstokke. Zuurballe en dropballe. Spekke in allerlei maóte. De vullinge rolle d’r van uit oew kunstgebit mar dè maag de pret nie drukke.
En dan de kermis muziek uit die tijd. Ik kan ze ammel hardop mee zinge. Gina, Gina, Gina Lóló Bridgida, wat was ’t leven fijn, om weer bij jou te zijn. Al was ’t maar ’n enkele keer. En wat denk je van, ik ben met jou niet getrouw, ik heb met jou toch niks te maken. Ik wil niet van je houden, dat zijn toch, mijn eigen zaken. Es ik m’n oge sluit dan kome ze ammel wir langs. De hits uit de 60ér jaóre.
Mar ’t mooiste waar toch de tijd toen ók wij aachter de meisjes aón zate. Vanaf ’n jaór of 14 wiere we wè meer los gelaóte en es ’t dan kermis was dan ware we alle aóvonde op pad. En ’t hoogtepunt van d’n aóvond waar es gé ’n grietje zover kreegt dè ze mee de rups in ging. Urst ’n paór rondjes draaie om steeds dichter tege d’r aón te schuive en zo gauw es ’t doek dicht ging, stiekem un kusje dele. Zo trots es heul de week toge we dan wir op huis aón.
Jan Sprangers