Een volle zaal van het Parkpaviljoen deint en zwaait mee op klassiekers als ‘Daar bij die molen’ en ‘Het kleine café aan de haven’. Even later komt zelfs iedereen van zijn stoel voor een enorme polonaise. Het was een extra gezellige boel vorige week dinsdag, bij de viering van 12½ jaar Geheugenpaviljoen.

“Het is altijd leuk bij ons”, zeggen coördinatoren Hennie Robben (78) en Karin Hesselberth (64). De twee zijn al vanaf het begin betrokken bij het Geheugenpaviljoen, als zeer bevlogen vrijwilligers. Het Geheugenpaviljoen werd 12½ jaar geleden opgericht als Thuis met Dementie. “Het doel was mantelzorgers en hun naasten met geheugenproblemen een leuke ochtend bezorgen”, vertelt Hesselberth. Aan die doelstelling is niets veranderd. Nog steeds ontvangt het Geheugenpaviljoen elke dinsdagochtend een kleine dertig vaste bezoekers. Waaronder mantelzorgers en ‘vergeetachtige’ mensen die nog thuis wonen. “Het woord dementie gebruiken we liever niet”, aldus Robben. “Dat schrikt af en dat willen we niet. Daarom is de naam een paar terug veranderd in Geheugenpaviljoen. Dat is wat laagdrempeliger, precies zoals we graag willen.”

Bij de viering van het 12½-jarig bestaan, vorige week dinsdag, werd er extra uitgepakt met een komisch zangduo dat de zaal op zijn kop zette en een feestelijke lunch. Maar voor de normale dinsdagochtenden staat er ook van alles op het programma. “Om de twee weken doen we bewegingslessen op de stoel”, zegt Hennie Robben, die onlangs zelf gehuldigd is als gymjuffrouw die al 60 jaar lesgeeft. “En de andere weken doen we kleien, jeu-de-boulen, spelletjes, bloemstukjes maken, noem het maar op. We maken ook uitstapjes, naar het schoenmuseum bijvoorbeeld.”

Aan de doelstelling, mensen een leuke ochtend bezorgen, is dus niks veranderd. Maar ook Robben en Hesselberth, en alle andere vrijwilligers die meehelpen, beleven er een leuke ochtend aan. “Het enthousiasme van die mensen, dat geeft enorm veel voldoening”, zegt Hesselberth. “Ik heb ruim veertig jaar in het ziekenhuis gewerkt, maar deze wekelijkse ochtend geeft me net zo veel of nog meer voldoening. Je maakt de mensen zo blij, dat is echt mooi om te zien.”

Het Geheugenpaviljoen zit wel aan zijn plafond qua capaciteit. “We zitten elke week vol én we hebben een wachtlijst”, aldus Robben. In Waspik is inmiddels ook een geheugenpaviljoen geopend en in Waalwijk zou er een locatie bijkomen, hebben de dames gehoord. “Je hebt geen indicatie nodig voor onze ochtenden. Dat is anders dan bij officiële dagbestedingen”, verklaart Robben deels de populariteit van het Geheugenpaviljoen. “Maar buiten dat is het bij ons natuurlijk gewoon heel erg gezellig. Wij maken een grapje, delen lief en leed met elkaar. De sfeer is gewoon goed, dat merk je aan alles.”