“So here it is…” Na een dikke punt achter de basisschoolperiode vertrok de oudste dochter gisteren voor het eerst op het fietsje naar de middelbare school. ”Another turning point, a fork stuck in the road. Time grabs you by the wrist, directs you where to go.”

Het mooie van muziek is dat het te pas en te onpas opduikt in je hoofd. Bij de vroege en warme ochtendzon popt steevast het intro van Mr. bleu sky van ELO op in mijn hoofd. Bij verdrietige gebeurtenissen klopt Jack Poels op de deur van mijn binnenkamer en kijkend naar de ontwikkelingen in de wereld op het Jeugdjournaal denk ik “De wereld is lelijker dan ik dacht en ik had al niet veel hoop.”

Vaak slaat de tekst van die nummers linea recta op wat ik hoor of zie. Soms ook niet. Een lied kan in een geheel andere context geschreven zijn, maar toch de soundtrack vormen van iets wat je meemaakt. Zo’n nummer is Good Riddance (time of your life) van Green Day. Zanger Billie Joe Armstrong schreef het lied na de break up met zijn vriendin. Om het luchtig te maken, noemde hij het Good Riddance (opgeruimd staat netjes), maar hij was verre van blij.

Nieuw tijdperk

Het nummer staat voor mij voor de start van een nieuw tijdperk. Eerlijk is eerlijk: als je wat ouder wordt dan zijn er niet zo heel veel nieuwe tijdperken meer. Het huisje, boompje, beestje is gerealiseerd en het is vooral het onderhouden daarvan; iets wat overigens ook niet vanzelf gaat en de nodige tijd en energie kost. Maar goed.

Opgroeiende kinderen rennen van het ene in het andere nieuwe tijdperk. Van de eerste woordjes en de eerste stappen naar de basisschool. Dan via zwemles en typeles in sneltreinvaart door naar de middelbare. Daar is de oudste dochter nu aanbeland. Tot aan het slotapplaus van de eindmusical heeft ze van haar basisschooltijd genoten, maar het tijd voor de nieuwe fase. En waar de basisschool de vertrouwde omgeving om de hoek was, wacht nu een gebouw met vier verdiepingen in een nieuwe plaats, met nieuwe leraren, nieuwe klasgenoten en nieuwe vakken.

“Another turning point, a fork stuck in the road. Time grabs you by the wrist, directs you where to go. So make the best of this test, and don’t ask why. It’s not a question, but a lesson learned in time.”

Onvoorspelbare

Dochterlief maakt zich er niet zo druk om, maar het kan niet anders of in dat bolletje knaagt soms de onzekerheid, de onwetendheid. Gelukkig kijkt ze er erg naar uit en begint ze vooral te stralen als ze desgevraagd vertelt dat ze naar het Willem gaat. Maar het onvoorspelbare zal haar ook af en toe die vervelende kriebel in de buik geven die ik me nog precies kan herinneren uit mijn middelbare school periode.

“It’s something unpredictable, but in the end, it’s right. I hope you had the time of your life.”

Ik ben benieuwd hoe snel het ‘groot worden’ nu zal gaan. Ze stapt een wereld in die wij allang ontgroeid zijn. Ze zal ons waarschijnlijk de komende tijd om de oren slaan met de kennis die ze heeft opgedaan. Ze zal ons verbazen met de keuzes die ze gaat maken. En hopelijk zal ze ons als het nodig is nog steeds om goede raad vragen. We sluiten samen met haar een mooie periode af met vele prachtige herinneringen aan die vertrouwde basisschooltijd. Samen met ons slaat ze de pagina om naar het nieuwe hoofdstuk: de periode die meer vorm zal gaan geven aan haar persoonlijkheid en haar plannen voor de toekomst meer vorm zal geven. De metamorfose naar Anne 2.0, zeg maar.

“So take the photographs and still frames in your mind. Hang it on a shelf in good health and good time. Tattoos of memories, and dead skin on trial. For what it’s worth, it was worth all the while. It’s something unpredictable, but in the end, it’s right. I hope you’ll have the time of your life.”

Marcel Donks, muziekliefhebber uit Waspik