Het was weer zover: het hoogtepunt van de herfst. De winnaars van de Ig Nobelprijzen werden vorige week bekend gemaakt. En dat is voor mensen met een kronkel in het brein altijd smullen geblazen. Want serieus bedoelde onderzoeken waar geleerden veel tijd, geld en energie in hebben gestoken, werken bij mensen met ‘Kleffe Ridders humor’ direct op de lachspieren.

‘Homoseksuele necrofilie onder de wilde eend’: het bestaat! Ja echt… Er werd jarenlang onderzoek naar gedaan en de feiten lagen voor het oprapen. Nou ja, de feiten: het was de mannetjeseend zelf die tegen het raam van de onderzoeker vloog en dood neerviel. Alsof dat nog niet erg genoeg was, kwam er een soortgenoot om vervolgens ongegeneerd en in het openbaar van bil te gaan. Ik voel een script aankomen voor een slechte Deutsche Tierfilm, gesynchroniseerd natuurlijk…

Maar er is meer. Een greep uit de historie van de 32-jarige prijs; ga er even lekker voor zitten. Want professoren deden onderzoek naar hoe een volle of lege blaas ons beslissingsvermogen beïnvloedt. Ook vond er ooit onderzoek plaats naar misofonie, dus agressie en moordneigingen door smakken, niezen, snurken, slurpen of andere harde geluiden. O ja, en wist u dat de Eiffeltoren kleiner lijkt wanneer je naar links leunt? Huh? Ja, het woord ‘huh?’ komt in bijna elke taal voor; ook onderzocht. Tenslotte: waarom worden discuswerpers wel, maar kogelslingeraars niet duizelig bij het gooien?

Levensvragen

Het zijn levensvragen waar wij als Kleffe Ridders ons graag over buigen, al dan niet onder het genot van een drankje. Want ondanks dat het leven vaak zorgen en soms ellende met zich meebrengt, proberen wij vooral de flauwekul de boventoon te laten voeren. En dus is het tijdens de prijsuitreiking van de jaarlijkse Ig Nobelprijzen op de Harvard universiteit honderd procent genieten. De winnaar ontvangt tien triljoen Zimbabwaanse dollar in één vals biljet, omgerekend nog geen euro. Het podium wordt meestal bestookt met papieren vliegtuigjes. Na enkele jaren werd het podium zo zwaar bestookt met papieren vliegtuigjes dat er nu drie perioden van anderhalve minuut ingelast worden waarin het publiek onbeperkt vliegtuigjes mag gooien.

Tijdens de ceremonie mogen de prijswinnaars hun resultaten en de relevantie ervan aan een gewoon publiek uitleggen. Daar wordt nog al eens te veel uitgeweid en als het te lang duurt komt Miss Sweetie Poo het podium op, een 8-jarig meisje dat roept “Please stop, I’m bored…” Goud!

Als ik rond deze periode ieder jaar het nieuwsbericht over de Ig Nobelprijzen op het journaal zie, poppen er steevast wat nummers in mijn hoofd, nummers die wij als Kleffe Ridders goed te nassen vinden. Te beginnen natuurlijk met de Dizzy Man’s Band met het onnavolgbare ‘The Opera’. Stiekem best een sterk nummer, maar wat een flauwekul zeg… Zoek het eens op bij YouTube.

“Hé if you wanna have some show, I know where you have to go. In every town’s a concert hall where we gonna have a ball. It seems a bit official style but we can join it for a while. So let’s go to the opera and listen to that silly crow. Hahahaha jahahaha jahahaha jaahaaaa. Where the barritons are singin’: la la la la la la la. And the fatty soprans screamin’: la la la la la la la.”

Nog zo’n klassieker, zeker voor ons als vriendengroep: ‘Poep in je hoofd’ van de Raggende Manne. Bob Fosko op z’n best, tierend op het gebulder van gierende gitaren. En dan natuurlijk die filosofische tekst zoals die alleen door de Raggende Manne gemaakt kan worden.

“Zal ik jou ’s effe lekker in je bek schijten? Of heb je al poep, poep in je hoofd? Zal ik jou ’s effe lekker in je bek schijten? Of heb je al poep, poep in je hoofd?! Poep in je hoofd, poep in je hoofd, wat maakt het uit, als je maar gelooft. Poep in je hoofd, poep in je hoofd, wat maakt het uit?!”

Boerenkool

En om te voorkomen dat dit een Weekblad Waalwijk vullend epos wordt over nikszeggende, maar o zo sterke popmuziek als afsluiter: ‘Boerenkool met worst’ van Kikkerspuug. Deze punkband uit half jaren tachtig kwam met een songtekst die ik bij mijn kinderen weer elke keer opdraag als er boerenkool met worst op tafel komt.

“Midden in de zomer wacht ik op de vorst, want dan komt mijn lievelingskost: boerenkool met worst. Boerenkool met worst: lekker voor de dorst. Soms eet ik op school worst met boerenkool. Ik eet mijn boterhammen altijd zonder korst, maar eet ze nimmer zonder boerenkool met worst. Als ik weer verdwaald ben door bos en heide dool, verlang ik nimmer terug naar huis, maar wel naar worst met boerenkool.”

Moraal van dit verhaal… “It’s a hard life”, maar neem het af en toe allemaal niet te serieus. Flauwekul is het ultieme middel om voorwaartsch te gaan en om je in deze twijfelachtige maatschappij staande te houden. Ontdek al die pareltjes die de popmuziek herbergt en waar muzikanten, net als de onderzoekers tijd, geld en energie in hebben gestoken; misschien niet veel, maar wel genoeg om een glimlach om de lippen te toveren. Amen!

Marcel Donks, muziekliefhebber uit Waspik