‘Papa, doe je telefoon maar weg, dan gaan we memory spelen.’ De hint van mijn dochter is niet eens een hint meer. Ze heeft ook gelijk. Ik zit teveel op mijn telefoon. Als ik eerlijk ben is het vaak ook een automatisme geworden: even kijken. Waarom? Zeker als je dochter om je heel scharrelt: waarom zou je? Het zou iets kunnen zijn om mee te vasten, realiseer ik me in het carnavalsweekend. Alleen vergt dat wel wat oefening.

Bij vasten denken we meteen aan niet snoepen en andere leuke dingen niet meer doen. Maar daar gaat het eigenlijk niet om. Bij vasten gaat het erom dat je ruimte wil maken voor iets anders. Omdat iets teveel van jou, je tijd en je aandacht in beslag neemt als je heel eerlijk bent. Dat kan eten zijn, maar ook iets anders.

Na mijn dochters berisping ga ik mijn sociale media apps van mijn telefoon verwijderen aan het begin van de vastentijd. Natuurlijk zijn ze niet nutteloos, zeker niet voor mijn werk, maar ik kan ze prima bedienen vanachter mijn laptop. Geen filmpjes meer tussendoor even snel of ter afleiding. Geen tijdlijnen die me de tijd doen vergeten die ik met anderen kan besteden. Luisteren in plaats van wegkijken. Leven in het hier en nu. Te vaak zie ik anderen volledig op hun scherm afwezig zijn in de ruimte waarin ze met anderen zijn, of juist iets volledig op zichzelf beleven door de camera van hun telefoon. En zó ben ik natúúrlijk niet… Maar ik word er wel op mijn manier door in beslag genomen. Dus ik stop even met sociale media op mijn telefoon. Zo kun je ook vasten.

Door te vasten krijg je ruimte voor iets anders. Vaak weet je niet wat dat zal zijn, wat er op je pad komt als je iets niet meer doet. Wat je niet meer of minder doet nam je zo in beslag dat je iets anders niet meer zag. Kijk en ontdek dan maar wat er gebeurt. Misschien zie je heel simpel hoe mooi het buiten is, of herken je mensen buiten die voorbij komen en maak je een praatje. Of je krijgt zin in dat boek dat al een tijdje op jou lag te wachten. Of je zet muziek op. Of je bent stil…

Dat is het meest spannende: als er even niks voor in de plaats komt. Dat klinkt heel vervelend. En je zou je ook enorm kunnen vervelen. Dan ga je gauw terugverlangen naar wat je niet meer of minder doet. Focus daar maar niet teveel op. Vasten gaat niet om wat je niet doet. Vasten is een oefening om daarmee om te gaan. Eentje die je met vallen en opstaan doet. Dat is niet erg. Daar is het een oefening voor. Sta open voor wat je van jezelf en in jezelf ontdekt. En nee, niet dat je het niet kunt. Zoek iets wat je kan, niet te gemakkelijk, met wel iets dat je graag eens zou willen proberen. Wat brengt het je als je iets laat? Misschien wel helemaal niets. Net zo goed kan dat niets, die stilte, die verveling je creatief maken. En zie je jezelf ineens puzzelen, legoën, lezen, een kaartje sturen, een wandeling maken, wat mij betreft de was opvouwen. Het doet er niet toe: als het maar iets anders is.

Dat hoef je dus ook niet van tevoren te bedenken. Wees maar niet te streng voor jezelf. Ook vasten doe je met mate. En wie weet ontdek je iets waardevols dat je niet meer wilt missen. Misschien wil je zelfs niet meer terug wat je aanvankelijk miste toen je ging vasten. Of doe je dat voortaan met mate.

Vasten is een oefening. Die doe je met vallen en opstaan. Hoe lang? 40 dagen tot Pasen is een mooie periode. Ook omdat Pasen het feest van het opstaan is. En onze glorie schuilt er niet in dat we nooit vallen, maar dat we één keer vaker opstaan.

Dominee Otto Grevink is predikant voor Sprang-Capelle, Kaatsheuvel en de Efteling, en Waspik vanuit De Brug, en pionier bij Zin op School in Waalwijk en bij De Plaats op Ameland. Reacties zijn welkom op ottogrevink@gmail.com.