Wekelijks waren ze in dit natte voorjaar te vinden op de banen. Robert de trainer onder een grote paraplu. De spelers op de baan, zwetend van inspanning of druipende haren van de regen. Het resultaat van al deze inspanningen mag er zijn. Opnieuw een team van Raoktum uit Sprang-Capelle kampioen.

'Afstand houden, ruimte maken, doorzwaaien', het lijkt zo makkelijk. Maar voordat het hersenpaadje gemaakt is, en woorden een automatisme zijn geworden, duurt lang, heel lang. "Bij je volley niet slaan!", roept Robert. Je hele lijf schreeuwt: 'Dat punt wil ik maken.' 'Prima bal!', gelukkig eindelijk doe ik het goed. Met dit compliment kan ik weer verder.

Op de vrijdagavonden waren Judith, Fabika, Marlieke, Marcel en Patrick op of onderweg. De laatste competitiewedstrijd tegen het team uit Dongen. De spanning zat erop. Het geloof in een overwinning was er wel, maar het kon nog mis. Bijstervelden uit Tilburg stond er ook goed voor.

De gemengd dubbel partij van Marcel en Marlieke en de dames dubbel van Judith en Fabia, lieten in de eerste set zien, dat het ook net anders zou kunnen gaan. Met een beetje geluk werden de eerste sets met 6-4 binnengehaald. Je kunt balen van je fouten, maar gelukkig maakt de tegenstander deze ook en dit keer net iets meer. 'Het gaat om stabiliteit', het stemmetje van Robert bleek te werken.

De champagne kon ontkurkt en ook dit team van Raoktum werd kampioen.