Dit berichtje komt uit het Nieuws van de Dag voor Nederlands Indiën en is op 14 augustus 1911 gepubliceerd.

Vraagje: is onze jeugd inmiddels veel veranderd?

Door Heemkundekring Op 't Goede Spoor Waspik

Een model arrestantenhok

'In Waspik was een groote voetbalblijdschap ten gevolge van een feest, dat op gebied dezer sport was gevierd. De sportbroeders hadden nog een anderen tak van sport daarenboven beoefend, en wel de drinksport. Een der Waspiksche sportliefhebbers was zelfs zoo dronken geworden, dat de politie hem niet durfde opsluiten, omdat ze bang was, dat het jongemensch een jeneverberoerte zou krijgen. In dezen zeer stichtelijken staat, werd hij in een herberg op een canapé gedeponeerd, om op deze manier de jeneverdood te ontgaan en den roes te boven te komen.

Een andere voetbalvriend had in de herberg van Teunen te Waspik van tevoren den boel op stelten gezet, had een tafel ten onderste boven geschopt en op zóó studentikoze manier dat de glazen tot gruizelementen over den vloer rinkelden, was op een vensterbank geklommen en van dat hooge standpunt achterover getuimeld, zoodat hij languit te liggen kwam over een tafeltje, waaraan een clubje gasten zat te keuvelen en te pooien [zuipen, zwelgen red.]; en het slot was, dat hij werd ingerekend, en minder jeneverberoerte-fähig als zijn vriend in Waspiks arrestantenhok, ofwel brandspuithuis, werd opgeborgen, om nieuwe krachten te verzamelen tegen den volgende morgen. Maar deze gearresteerde droomde er zelfs niet van, op hoe romantische wijze dit avontuur zou eindigen. Terwijl hij in ’t arrestantenhok zijn roes uitsliep, sliep zijn vriend uit op de canapé in de gastvrije herberg, en toen de canapé zijn vracht teruggaf aan de maatschappij der uitgeslapenen, maakte déze uitgeslapene zich op om te vertrekken naar zijn penaten [huisgoden, beschermgoden red]. Nog half in de olie en zwaar van hoofd toog hij op weg. Het toeval wilde, dat hij het verblijf moest passeeren, waar zijn vriend gastvrij onderdak had gekregen, vanwege de politie en vanwege het stuk dat hij in zijn kraag had gehad. De uitgeslapen vriend, aan het Raadhuis gekomen, ontdekte daar een appartement, dat de veelzeggende naam ‘slangenwagen’ droeg. Wetend dat zich hier ergens zijn vriend Flip moest bevinden, ging hij op verkenning uit en kwam al op de eerste plaats tot de verrassende ontdekking, dat de deur niet goed gesloten was.'

Hoe liep dit af?

Onze vriend was naar binnen gegaan en had zijn maatje gewekt en een rijtuig laten aanrukken en zo verdwenen ze samen welgemoed naar het station. Later moest hij zich hiervoor voor de rechtbank verantwoorden. De advocaat gaf aan dat hij, wat hem betreft, hetzelfde zou hebben gedaan. De officier kon geen geldboete eisen voor dit misdrijf, maar vroeg wel om één hele dag gevangenschap. Maar de rechter verklaarde de dagvaarding niet ontvankelijk. Zo stond dat in de krant: 'Aan het slot van zijn pleidooi wees pleiter erop, hoe een gemoedelijke boel het daar in Waspik wel was. Want toen de burgemeester hoorde, dat de arrestant op zoo zonderlinge manier er tusschen uit was geknepen, gaf hij later te kennen, dat tot zijn spijt het ontbijt, dat hij voor dien arrestant had laten klaarmaken, onaangeroerd was blijven staan.'