“De dementie wordt steeds erger. Maar ik hou nog steeds van haar”, vertrouwt Rudy Boerboom (88) de verslaggeefster toe bij het uitlaten. Hij en Gerry Boerboom-Bok (81) zijn zestig jaar getrouwd. Locoburgemeester Timon Klerx kwam op de dag zelf, half juli, een mooie bos bloemen brengen, samen met de felicitaties. “Dat is maar goed ook”, zegt Gerry over de bloemen die nog op tafel staan te pronken. “Anders kwam hij er niet in.”
Door Hetty Dekkers
Ondanks de ouderdomskwalen, Gerry tobt dus met haar geheugen, Rudy loopt met een rollator en onderging een paar jaar terug een zware hartoperatie, maakt het echtpaar nog volop grapjes. Rudy vertelt hoe ze elkaar ontmoet hebben, want Gerry weet alleen nog dat het ‘iets met een schoolreisje’ was. “Ik was werkstudent in de Efteling. Daar lag ik in het zwembad, toen zij met een groep vriendinnen aan kwam zetten. Ze waren op schoolreis. Ik had de hele groep een beetje door de Efteling geleid, toen ik alleen tegen Gerry zei ‘wil je naar de kanovijver’. Daarvoor moest je toen nog door een stuk bos lopen. Ze heeft de kanovijver nooit gezien, want halverwege was het al aan”, lacht Rudy.
Gerry woonde toen in Maren-Kessel en Rudy in Goirle. Hun ontmoeting in de Efteling was dus wel erg toevallig. Ze hielden contact en Rudy zocht haar geregeld op, meestal met bus en trein. Toen Gerry in Rosmalen bij Coudewater werkte, als verpleegster, ging hij zelfs op de fiets.
De verkering hield stand, dus trouwden ze in 1964, in Maren-Kessel. Rudy was inmiddels aan het werk als weg- en waterbouwkundig ingenieur. “Toen de pastoor begreep dat ik klaar was met studeren, schoof hij ons meteen in het hoogste tarief voor de trouwerij”, lacht Rudy. “Die katholieken konden er wat van hoor, destijds.”
Genieten van welverdiende rust
Van zijn werkgever kreeg hij een huis aangeboden in Cuijk, later verhuisden ze naar Limburg waar ze dertig jaar hebben gewoond. Ze kregen drie kinderen (twee zonen en één dochter), later aangevuld met drie kleinkinderen. Gerry heeft nog een aantal jaren in de catering gewerkt, als kok. “Ik leerde Indisch koken van mijn schoonmoeder”, vertelt ze. “En koken heb ik altijd graag gedaan.” Haar verpleegstersbaan in Coudewater moest ze opgeven toen ze trouwde. “Dat ging zo toen. Ik moest ook het geld wat ik verdiende thuis afgeven. Ik werkte eigenlijk voor niks, toen.”
Een kleine tien jaar geleden kreeg Rudy een lichte tia. Zijn dochter, die in Drunen woont, verzocht haar ouders daarom dichterbij haar te komen wonen, zodat zij een oogje in het zeil kon houden. Het echtpaar woont nu in een seniorenflat nabij Eikendonk. Daar hopen ze nog even te kunnen blijven, want ze stellen het nog best goed samen. Als het goed weer is, gaan ze elke dag een blokje om. Verder houden ze zich bezig met samen een spelletje doen (yahtzee, kaarten) en tv-kijken. Vooral Rudy geniet van zijn welverdiende rust. “Tot over mijn tachtigste heb ik doorgewerkt, als zelfstandige met een ingenieursbureau. Maar toen vonden de klanten mij toch een oude man en nam het aantal opdrachten af”, zegt hij nuchter. Het geheim van een goed huwelijk? Goed met elkaar op kunnen schieten, geven en nemen, klinkt het. Maar dan verklapt ook Gerry het echte geheim. “Ik hou heel veel van hem. Dat is altijd zo geweest.”