We zitten er middenin. Iedere dag verwelkomen wij ‘Dieuwertje Blok-kloon’ Merel Westrik op tv bij het Sinterklaasjournaal en zien we hoe ook dit jaar alles weer in de soep dreigt te lopen tijdens het verblijf van Sinterklaas in Nederland. En om de twee dagen zetten we braaf onze schoen en zingen we zo hard mogelijk sinterklaasliedjes voor de kartonnen schoorsteen in onze woonkamer. Het blijft een wonder hoe Zwarte Piet daar ieder jaar weer doorheen kan…
Ik kan me zo voorstellen dat in huizen waar geen kinderen (meer) wonen het vizier vooral op Kerst gericht zal zijn. Maar als je wel kinderen hebt dan kijk je ieder jaar zo half november al vol verwachting uit naar het ultieme kinderfeest. Tenminste: wij hier in huize Donks wel. We proberen het niet ‘over the top’ te doen, maar we versieren wel het huis, draaien sinterklaasliedjes op Spotify (en ik haal het album ‘De Hulpsinterklaas’ van Henk Temming weer uit de kast) en kijken dus samen het Sinterklaasjournaal. En we zijn alert op de Luisterpiet die in deze periode zomaar zijn oor te luister zou kunnen leggen op de lichtstraat boven onze eettafel.
“Wie kruipt er door de schoorsteen, wie is zo zwart als roet? Wie is er altijd vrolijk, heeft pluimen op z'n hoed? Dat is Zwarte Piet. Wie loopt er op de daken, wie sjouwt door weer en wind? Wie maakt er altijd grappen en houdt van ieder kind? Wie houdt er niet van klagen, wie houdt er niet van zeuren, wie zwaait er met de roe, wie bonst er op de deuren? Dat is Zwarte Piet, dat is Zwarte Piet, dat is Zwarte Piet.” (Dat is Zwarte Piet)
Spanning
Ik schat zo in dat onze kinderen anno 2024 veel meer verwend worden door de Sint dan wij toen we klein waren. En toch zal het in de basis hetzelfde gevoel opleveren. Ik kan me niet echt herinneren dat mijn broer en ik vroeger vaak onze schoentjes mochten zetten, maar het ‘heerlijk avondje’ werd nooit overgeslagen. Er hing op die avond altijd een bepaalde spanning in huis. Moeder Jo zorgde zoals altijd voor een gezellige sfeer met pepernoten, banketstaaf en warme chocolademelk, vader Jan liep opvallend vaak naar buiten en broer William was nog drukker dan hij normaal al was. En ik… ik vond het vooral spannend.
Want waar de avond altijd rustig en relaxt begon, merkte je op een gegeven moment toch onrustigheid in huis. Pa en ma keken schichtig naar buiten en ook ik zag opeens pieten op het dak bij ons thuis tegenover. Of waren het toch vogels? Hoe dan ook: ons pa die kon zijn zenuwen vaak niet in bedwang houden en ging naar de WC. Geloof het of niet, maar precies op dat moment werd er vaak op de voordeur gebonst en stonden er buiten naast het huis zakken vol met cadeaus. Ons pa snapte er ieder jaar weer niets van dat hij niets had gehoord… en wij ook niet!
'De Sint heeft geen toupetje nodig en geen valse baard: alles is natuurlijk puur natuur. Hij gaat nooit naar de kapper, de Sint is niet zo dapper en bovendien vindt Sinterklaas een kapper veel te duur. Hij gebruikt liever z'n geld om kadootjes van te kopen en wij hebben met z'n allen geen bezwaar. Want Sinterklaas herken je aan z'n rode mantel, z'n staf, z'n mijter en aan heel veel haar. Er zit een haar in de soep van Sinterklaas, een haar van bijna vijftig centimeter. Hij krijgt geen hap meer door z'n keel, want één haar is één te veel. Toch is de Sint een makkelijke eter.' (Er zit een haar in de soep van Sinterklaas)
Wat mij betreft de ultieme soundtrack van het mooiste kinderfeest: ‘Er zit een haar in de soep van Sinterklaas’ van Henk Temming.
Generatiekloof
Toen wij afgelopen zaterdag bij ons pa en ma bezoek kregen van Kleine Piet hadden we het met ‘opa Jan’ over hoe dat dan vroeger ging en vooral wat hij zoal kreeg. Een gevalletje generatiekloof kwam pijnlijk aan het licht. Hij kon zich nog goed herinneren hoe blij hij was met nieuwe kleurpotloden, iets wat wij onze kinderen al geven als de punten zijn afgebroken (bij wijze van spreken dan). Overigens kan ik zelf ook nog goed herinneren hoe blij ik was toen ik van Sinterklaas een toverpen kreeg waarmee je in verschillende kleuren kon schrijven.
Kleine Piet vertelde nog over de zak en de roe en hoe vroeger kinderen ‘echt’ mee naar Spanje moesten in de zak. Ze vertrouwde onze kinderen meteen toe dat zoiets niet meer gebeurt, maar dat de Pieten wel alles zien en horen. Ik denk dat de beleving bij het Sinterklaasfeest in dat opzicht niet veel verandert, hoewel ik wel steeds meer het idee krijg dat de kinderhand niet snel meer gevuld is. Ach, het zal de tijd wel zijn, maar ik ben blij dat ik het gevoel van verwondering en blijdschap bij het zien van die zakken met cadeautjes vroeger bij ons thuis nog precies terug kan halen. En terugkijkend waren het niet die cadeaus die het feest zo bijzonder maakten, maar de hele sfeer er omheen. Ik geniet nog steeds met volle teugen van de echte pepernoten, hoewel kruidnootjes er ook in gaan als koek. En dat Zwarte Piet is vervangen door de Roetveeg Piet? Het had voor mij niet gehoeven, maar ach: het past helemaal in de tijdgeest.
Vrijdag ga ik voor de laatste keer genieten van de verwondering van de jongste dochter als ze op mijn werk oog in oog komt te staan met Sinterklaas. Een bezoekje waar ze al weken naar uit kijkt en waarvan ze weet dat het de laatste keer wordt ('want die middag is voor kinderen tot en met 8 jaar; anders zou iedereen er wel naartoe willen'). De dag erna ligt de vloer van opa Peter en oma Anny weer bezaaid met cadeaus en Sinterklaasje rijdt waarschijnlijk ook ons eigen huisje niet stilletjes voorbij.
Mooiste maand van het jaar
Het zijn voor ons als ouders maar zeker ook voor de kinderen prachtige herinneringen die ze ongetwijfeld de rest van hun leven mee zullen dragen. En alleen daarom al is de decembermaand voor ons als gezin de mooiste maand van het jaar. Het fotoalbum in ons hoofd begint al goed gevuld te raken, maar godzijdank zijn er nog blanco pagina’s genoeg om gevuld te worden. En als het dan 5 december is geweest? Dan galmt in mijn bovenkamer ieder jaar het prachtige nummer van Henk Temming: ‘Ik vraag aan Sinterklaas een heel gelukkig kerstfeest’.
'Er zijn van die mensen die vragen van alles en sommige mensen die vragen maar wat. Er zijn van die mensen die hebben geen wensen hun vader heeft nooit echte wensen gehad. Sommige mensen zijn erg bedachtzaam, anderen geven juist toe aan een gril. Sommige weten niet echt wat ze willen, maar ik weet dit jaar precies wat ik wil. Ik vraag aan Sinterklaas een heel gelukkig kerstfeest. Ik vraag aan Sinterklaas ook vrede overal en een maan die door de bomen schijnt en een ster boven een stal. En een arrenslee in de winterse kou, maar het aller allerliefste wil ik jou.' (Ik vraag aan Sinterklaas een heel gelukkig kerstfeest)
Heerlijk avondje gewenst allemaal. Lief zijn voor elkaar!
Marcel Donks, muziekliefhebber uit Waspik